Ninjasurfen en tamzakkerij

Een risicopost. Mijn batterij is het namelijk aan het begeven (nog 42 minuten zegt 'm, maar da's gelogen, echt waar, ik denk dat mijn laptop in een andere tijdszone leeft of zo), en ik begin nog maar nét te typen. Living on the edge heet dat dan. Of ook 'te lui zijn om een oplader te gaan halen'. Maar dat moet je begrijpen, mijn oplader ligt op 'den bureau' (uitzonderlijk ook wel dat ik weet waar hij is), en dat is welgeteld 3 trappen van mijn kamer, waar ik nu ben, verwijderd. 3 trappen, om half 1, als ik morgen om 8 uur uit mijn nest moet (om te ontbijten, eten is namelijk zowat het enige waarvoor ik in mijn vakantie een wekker wil zetten), dat is een no go. Maar goed ook, want als ik nog batterij over zou hebben, zou ik het slapengaan nog langer uitstellen (het internet blijkt ook altijd opeens zo groot als ik eigenlijk geen tijd heb) want ik kom toch al niet meer aan 8 uur slaap, dus dan kan ik even goed nog wat wakker blijven. Mijn redeneringen zijn grandioos.

Ik ben trouwens al heel erg trots dat ik het eens door heb, dat mijn batterij zijn laatste adem is aan het uitblazen. Dat batterij-icoontje wordt wel rood en mijn computertje meldt ook altijd wanneer het echt tijd is om een oplader te gaan halen, maar ik ben echt heel erg goed in dat ding wegklikken om dan nog geen seconde erna vergeten te zijn dat het er geweest is. Met als gevolg dat mijn scherm 10 minuten daarna zwart wordt, ik eerst in een blinde paniek schiet, om dan heel erg langzaam te beseffen dat mijn batterij 10 minuten daarvoor al bijna leeg was. Ik zou mezelf echt heel veel minihartattackjes kunnen besparen door gewoon eens te luisteren naar mijn laptop. Maar dat doe ik niet, want ook dat is living on the edge. Want je weet ook nooit of het document waar je aan bezig was wel opgeslagen is, als die batterij ineens leeg is. Zo weet ik ook niet of deze blog ooit gepubliceerd zal raken, maar die onwetendheid maakt het leven net spannend. Een beetje. Voor mezelf. Want feit is dat jullie het nooit zullen weten als deze post kwijtraakt door mijn batterijproblemen. Tenzij ik het jullie vertel, maar ik hoop voor al mijn toekomstige gesprekspartners dat ik boeiendere verhalen te vertellen heb dan dat.

Ik ga hier zelfs al afronden, want als ik heel snel ben, wat ik wel kan, want op het internet ben ik een ninja, kan ik zelfs nog én facebook, én twitter, én mijn mails checken voor ik ga slapen. Optimaal batterijgebruik heet dat dan.

Sneller surfend dan het licht,
L

Noot: Niemand hoeft mij trouwens te vertellen dat ik op de tijd dat ik dit heb geschreven even goed mijn oplader had kunnen halen, dat weet ik namelijk. Maar dat vergt fysieke inspanning, en dat doe ik niet.