Project Préhistorie

Onlangs las ik in de krant iets over een vrouw (een Hollandse, uiteraard) die naar eigen zeggen leefde als een holbewoner. Nu, die vrouw, een journaliste, had volgens mij gewoon een acuut aandachtstekort, want haar laptop gebruiken mocht nog steeds en ze leefde nog steeds in een meer dan fatsoenlijk appartement in Amsterdamcity. Wilma Flinstone zou zich omdraaien in haar graf. Mijn theorie is dat ze eigenlijk gewoon een excuus zocht om op blote voeten te kunnen lopen en haar haar niet meer te hoeven wassen. Die vrouw heeft me ook niet geïnspireerd of zo, ik loop namelijk al geregeld op blote voeten, en haren wassen hoeft voor mij ook niet elke dag, en ik vond haar eerlijk gezegd gewoon een mafketel, maar de eigenaardige jongedame was wel een mooie inleiding tot mijn project. Ik ga mezelf namelijk iets soortgelijks aandoen. In nog mindere mate (misschien is préhistorie wat overdreven en noem ik het beter project 2004), en waarschijnlijk ook minder lang dan de dame, maar ah well, niet elk project hoeft even spectaculair te zijn.

Het plan is ontstaan op een zonnige zomermiddag (vanmiddag namelijk) op een iets te warme tram 3 richting Zwijndrecht, ongeveer ter hoogte van de Groenplaats (maar dan onder de grond). Niet dat dat er allemaal toe doet, maar zo kunnen jullie het verhaal toch een beetje reconstrueren, da's altijd leuk. Ok, dus ik zat op de tram, met tussen mijn benen een zakje van Phone House. Nee, geen zakje, een grote zak, want kleine zakjes hebben ze daar niet (raar voor een winkel die hoofdzakelijk kleine dingen verkoopt, maar enfin, daar gaat het nu niet over). Ik had namelijk net een gsm gekocht. Een goedkoop bakje, genre Nokia 3310 maar dan lichter, kleiner en met een kleurenscherm. Ik kocht het ding eigenlijk omdat ik te slordig, te onhandig en te onvoorzichtig ben om een smartphone, al is het dan mijn uiteenvallend, (in smartphonejaren) bejaard exemplaar, mee te nemen naar het buitenland. Daarbovenop komt nog eens dat ik al typend, swipend en schermstarend in staat zou zijn om ruim de helft te missen van wat er te zien valt, en ik kijk nog zo graag naar (mooie) nieuwe dingen.

En vanuit die laatste bedenking is mijn plan ontstaan, daar op tram 3. Ik vertrek namelijk binnenkort op een familiale vakantie, en hoewel ik Nieuwpoort blind zou kunnen tekenen, mocht ik in het bezit zijn van ook maar een flintertje tekentalent (ben ik niet, jammer), en er daar dus niets nieuws te zien valt voor mij, tenzij misschien de inhoud van de grijperbakken in het lunapark, ga ik toch mijn oh zo dierbare, onmisbare smartphone thuislaten, alleszins, dat is het plan. Want hoe leuk jullie ook zijn, jullie facebookposts, tweets of mails zijn niet half zo amusant als de nieuwste dijkmode, politiepatrouilles die illegale straatverkopers verrassen of een grootse duinzoektocht naar een vermiste hond. En hoewel ik dat hier nu zo heel vlot kan zeggen, en het nog menen ook, weet ik dat ik als ik dat vervloekte slimme telefoonding meeneem, toch meer dan geregeld ga checken of er bij uitzondering niets interessants verteld wordt, en dat vind ik zo irritant van mezelf (there there, ik ben nog steeds niet perfect) dat ik hem gewoon dump. Voorlopig toch. Sorry lief foontje van me!

In de plaats van mijn lieve i-telefoon neem ik mijn nieuwe bakkie mee. Ik kan er mee bellen, sms'en, en er staat zelfs een spelletje op (weliswaar een dat pas geladen is tegen dat ik al lang van de wc ben, de enige plaats waar ik gsm-spelletjes speel). Dus bij deze: al jullie whatsappen, facebookberichten of andere crap gaan professioneel genegeerd worden voor op z'n minst 2 weken. Wie mij nodig heeft, mist of gewoon iets (liefs) wil zeggen mag me altijd bellen, want bellen kan ie als de beste, dat bakkie van me.

Wie weet bevalt het iphoneloze leven me zo dat ik 'm nooit meer terugwil. Of net andersom natuurlijk. Pronostieken over mijn volhouden en een eventueel vervolg zijn toegestaan, maar elke winst moet met mij gedeeld worden. Zo, en nu ga ik mij weer even verbazen over een batterij die meer dan 1 dag meegaat, de eenvoud van een echt toetsenbord en het genot van een goeie ouwe sms.

Bel me, sms me, of schrijf me een brief,
L

 Noot: Hé facebookverslaafden, geen nood, er gaat ook wel een laptop mee op vakantie, dus ik beloof dat ik heel af en toe nog eens een vleugje onzin meepik, goed?