Muizenissen

Het is niet eerlijk, universum, dat als 2 meisjes alleen in een appartement wonen dat er net dan een muis in dat appartement komt huizen. Een muis is nog optimistisch uitgedrukt trouwens, want als ik het internet moet geloven (en ik doe heel erg mijn best om dat niet te doen) zitten er best wat als je er al 1 ziet. Maar bon, voorlopig zagen we er toch echt telkens maar 1 tegelijk dus blijven we vasthouden aan ons ene huismuisje. Wat niet wegneemt dat we er niet blij mee zijn. Kijk hé, universum, het is niet dat wij echt vreselijke feministes zijn die van de daken lopen te schreeuwen dat we onafhankelijk willen zijn, en dat we geen mannen nodig hebben, nee. Ik heb wel degelijk mannen nodig voor bepaalde dingen, en dat ontken ik dan ook niet. Ik heb daar geen extra bewijzen voor nodig.

Zo ligt mijn ketting al weken van mijn fiets en panikeer ik nu al bij de gedachte ooit terug te moeten verhuizen en dus zetels naar buiten te moeten sleuren. Je moet niet vragen of het al bij mij opgekomen is om het zelf tegen een muis op te nemen. Onze muis is briljant, en ik heb heel veel bewondering voor dat beestje -je moet al heel wat doorgemaakt hebben om het lokaas van een val te kunnen eten om daarna lustig door te leven- maar ze hoort hier niet. Ik heb het gevoel dat onze nieuwe roomie, Franklin voor de vrienden trouwens, hier niet de kansen krijgt die hij verdient. En ik heb ook het gevoel dat Franklin nodig dood moet of we krijgen te maken met 2 meisjes met een zenuwinzinking alleen in een appartement. En daar heeft niemand baat bij.

Want jongens, zo'n muisje in huis, het is geen pretje. Want je slaapt niet, ah nee, er trippelt iets door de kamer dat elk moment op je bed kan komen zitten om aan je oorlel te knabbelen. Je hoort elk klein geluidje, want op je hoede zijn wordt een tweede natuur. En als klap op de vuurpijl heb je doorheen het hele appartement het indringende aroma dat mogelijks herkend wordt als de niet-zo-vaak-schoongemaakte kooi van je hamsters zaliger, want muizen pissen blijkbaar constant.

Franklin heeft in zijn leven al een viertal vallen ontlopen, waarbij hij de keuze had tussen pindakaas, choco, kaas en chocolade. Franklin heeft al een vuilniszak, een doos havermout en een kersenpitkussen kapot gebeten. Franklin heeft al een volledig zakje gif opgegeten, maar Franklin is nog steeds niet dood. Franklin, mijn lieve vrienden, is een pain in the ass. Wie onze ongewenste roomie komt vangen en/of dood maken krijgt dan ook dan ook een beloning in de vorm van 2 uiterst dankbare Lottes en zelfgemaakte koekjes in de vorm van sneeuwmannen (ja ik heb een nieuw talent ontdekt).

In de hoop van een snelle muizendood,
L