Oh, oh, wat een jammerheid, wat een pech!

Een heel erg zielig maandagavondverhaal. Let op voor tranen op het toetsenbord.

Er was eens, in een land, een geheel fictief meisje. Dat meisje woonde in dat niet zo fictief land nogal ver van haar niet zo fictieve familie. Op een dag wilde het meisje na een bezoekje aan de familie met de trein terug naar haar eigen huisje. Het meisje was moe en een beetje ziek, maar de werkweek stond voor de deur, dus raapte ze al haar moed en spullen bijeen en vertrok op haar tocht. Maar wat een pech! Zelfs op deze feestdagavond waren er noeste mannen in fluojassen (althans zo werd verteld) aan het werk op het spoor. 'Verdorie wat een pech' dacht het geheel fictieve meisje, maar ze had op de niet zo duidelijke affiches toch kunnen ontcijferen dat ze een pendelbus kon nemen naar haar land in het weer niet zo fictieve station Antwerpen Noorderkempen, en dat zou ze dan maar doen. Dus ging het meisje op pad.

Maar oh, wat een dom, dom meisje was het toch! Toen ze de trein uitstapte zag ze dat er daar niet 'Noorderkempen' stond, maar wel 'Noorderdokken'! 'Godverdeshitmiljaarde' dacht het nog steeds fictieve meisje -want zo'n dingen zeg je niet luidop- 'hoe moet ik dit oplossen?!' Het meisje keek eens rond, zag dat de trein terug naar de bewoonde wereld pas een uur later reed en besloot op zoek te gaan naar een bushalte om naar een ander treinstation te geraken waar ze wel de juiste trein kon nemen. Gelukkig had iemand in de bijna onbewoonde wereld waar ze beland was zijn Wifinetwerk niet beveiligd en kon het meisje zo even opzoeken waar de dichtstbijzijnde bushalte was. En het geheel fictieve meisje wandelde er naartoe, weer met een beetje goede moed.

En ja hoor, al snel was er een bus die haar wilde meenemen. Omdat het een knappe en ook wel vriendelijke chauffeur was besloot  het meisje hulp te vragen en ja hoor, die wist haar op wandelafstand van het juiste station te droppen. 'He he, nu moet het lukken' dacht het ongelooflijk verzonnen meisje tussen haar hoestbuien door, maar oh arm, arm meisje, de trein ging pas over een half uur, het perron had geen banken en als kers op de niet zo lekkere taart begon het ook nog eens te regenen. Wat een dikke pech pech pech had ze toch. Het onechte maar wel zielige meisje besloot bijna om maar te gaan huilen, maar ze besefte net op tijd dat uitgelopen mascara alles alleen maar vervelender zou maken. Mokken moest maar volstaan dus. Eens op de juiste trein ging het voor de verandering vlot en voor ze het wist zat het geheel fictieve meisje op de pendelbus naar Breda. Het meisje dacht er even haar ogen toe te doen, maar dat was buiten haar buurvrouw gerekend, die naast nieuwsgierig en toerist ook nog eens heel vervelend was. Nee, ook hier zat het het meisje niet mee.

De bus bracht het arme kind dan toch eindelijk tot in het juiste land, maar wee oh wee, uiteraard bracht de bus het meisje niet tot aan de voordeur dus moest ze nog wel 2 treinen nemen. Gelukkig wilde niemand de treinzetel delen met het meisje en haar semi-tuberculose, zodat ze niet meer opgescheept werd met praatjesmakers, wat een meevaller, ze ging bijna denken dat het lot haar stiekem toch goedgezind was.
Na 5 treinen, 2 bussen en een tram belandde het geheel fictieve, onfortuinlijke en ook een beetje domme meisje dan toch in haar eigen bed, waar ze na een kort gevecht met de halve kinkhoest toch eindelijk kon slapen en ze zal waarschijnlijk nog wel lang en dolgelukkig leven eens iemand haar een auto cadeau doet.

Oh ja, het meisje had ook nog een dikke vette puist van al de paaschocolade en een platte iphonebatterij. Wat een zielig avontuur is me dat zeg! Arm, arm, geheel fictief meisje.


P.S. Enige gelijkenis met gebeurde feiten berust misschien niet op toeval. Heel misschien is het meisje niet fictief. Nog misschiener heet ze Lotte Vercammen.

Bucket pret!

Ik heb een bucket list gemaakt. Nu, er bestaan 2 soorten bucket lists. Je hebt de serieuze soort, die behoren meestal toe aan supergeorganiseerde mensen die niet elk papier waar ze iets van belang opschrijven kwijtspelen en die worden vaak na verloop van tijd ofwel helemaal afgestreept ofwel net niet, als die supergeorganiseerde mensen daarnaast ook nog eens saai zijn en meer leven in hun hoofd dan op de grote groen-blauw-bruine bol die men aarde noemt. Maar je hebt ook een andere soort, ik noem het graag 'de leuke soort'. De soort bucket list die elke dag, week, maand opnieuw gemaakt moet worden (oeps, kwijt), of beter nog, die zich alleen in iemand zijn hoofd bevindt en enkel bij buitengewone dronkenschap bekend gemaakt (en hoogstwaarschijnlijk ook nog aangedikt) wordt. Waarschijnlijk was het al duidelijk vanaf het woord 'supergeorganiseerd', de mijne is er een van de laatste soort. Met dat verschil dat ik niet dronken ben (erewoord) en 'm toch ga delen. Maar hecht er vooral niet te veel belang aan, want uiteraard kan hij morgen weer gewijzigd, kwijt of verscheurd zijn. En als dat niet het geval is, voel je vrij om te helpen, mij gezelschap te houden, of mij af en toe eens het benodigde duwtje in de rug te geven. Wel niet te hard duwen, ik ben nogal gevoelig. Klaar? Hier komt hij.

• In Parijs wonen. Deze staat echt al op elke bucket list die ik in mijn leven gemaakt heb. Ik steek de schuld op Amelie Poulain en Guillaume Canet. En op alle andere sexy Fransmannen, baguettes en wijn. Dus wie de kans heeft: bezorg mij er een job, een lief of een gratis huis, meer heb ik niet nodig. Of ga gewoon mee, dat mag ook. 
• Een boek schrijven. Duidelijk? Duidelijk. Honderden pagina's vol onzin schrijven en er voor betaald krijgen? YES PLEASE! Ok, ik hoef er zelfs niet voor betaald te worden. Als ik er zelf niet blut van raak is het al goed.
• Een cowgirl-cursus volgen in Australië. Ik heb een donkerbruin vermoeden dat dit zo een tijdelijk gevalletje is, maar oh well, als de kans zich binnen nu en mijn volgende bucket list aanbiedt ga ik niet nee zeggen!
• Mijn haar kleuren in een knalkleur. Knalrood, knaloranje, knalgroen. Ik vrees dat er een moment zal komen dat ik het bij de kapper ook effectief vraag in plaats van het op mezelf uit te testen in photoshop. Sorry bij voorbaat, ik beloof dat het niet lang zal duren.
• Kilo's gummybeertjes smelten en in een bakvorm terug laten hard worden. Het liefst van al een bakvorm in beervorm, en optioneel met een scheutje wodka erbij. Mensen die willen proeven van mijn delicious gummytaart mogen zich alvast melden. 
• Op een olifant zitten. Dat denk ik waarschijnlijk ook maar tot ik nog eens een olifant van dichtbij zie. 
• Een week of langer op blote voeten leven. Ik beloof dat ik mijn voeten af en toe zal wassen en niet zal zeuren als ik in iets scherps stap.
• Iets of iemand kennen dat naar mij vernoemd is. Nee grapjassen, ik ben niet content met een rat of zo. Iets of iemand cool graag!
• In een lang kleed over een rode loper lopen. Zonder te struikelen over dat kleed of mijn voeten om te slaan op de bijhorende schoenen en met een lekker ding in kostuum aan mijn arm, dat moet lukken, toch?
• Een nacht doorbrengen op het strand. Liefst in een warm land, en met wat gezelschap. Vrijwilligers mogen zich altijd aanmelden bij mij met een vliegticket voor 2 personen, een strandlaken en een picknick. 
• Ontbijt op bed bestellen op hotel. Ofte: het bereikbaaste op mijn bucket list.

Ik vermoed dat ik na het schrijven van het laatste punt in slaap gevallen ben, want in mijn hoofd zit nog een kilometerslange uitbreiding van deze lijst, maar om die te weten te komen zal je mij toch dronken moeten voeren. Ik weet dat ik veel zelf in handen heb, maar wie mij wil helpen ga ik natuurlijk niet tegenhouden. Aan de slag!

So much to do, so little time!
L

Day 15-21, een compilatie

Superlazy Ladysunday

Ooit al eens zo'n film gezien waarin een van de vrouwelijke hoofdpersonages, al dan niet vergezeld door nog meer vrouwen, een hele dag niets anders doet dan eten, series kijken, af en toe haar blik eens van het ene scherm afwenden op op het andere scherm te checken of er nog nieuwe doelloze berichtjes zijn toegekomen? In pyjama, kamerjas of aanverwanten? Terwijl hun appartement/huis/kamer er bij ligt alsof een lenteschoonmaak niets te laat zou komen? Waarbij je denkt 'potverdekke, gij se tamme griet, kom uit uw zetel en doe iets'? Aangevuld met 'en waarom zit die nog in pyjama? Het is al bijna terug avond?!'? Om te eindigen met 'als ik die trien was hé, mijn dag zou een pak toffer zijn'? Ik wel. Bijna bij elke filmscene die ik zo zie, zelfs. En dat dat niet kan, zo een hele dag naar eenzelfde laptopscherm staren, en dat een kamerjas niet gemaakt is om heel de dag in rond te hangen, en dat als je nu echt niets te doen hebt je toch wel even naar buiten kan of zo. Al is het maar om aan de mensheid te laten zien dat je nog leeft.

Raad eens wat ik vandaag doe? Exact datgene wat ik altijd als onmogelijk beschouwde. Ik kan wel een hele dag series kijken en dus eigenlijk niets doen, ik kan wel een hele dag in kamerjas rondhangen (in my defense, ik heb een hele leuke, fluo-oranje kamerjas, hij maakt mij vrolijk), en ik kan elke inspanning die meer van mij vergt dan rechtstaan om naar de wc te gaan mijden. Eigenlijk heb ik vandaag het principe van een lazy sunday heruitgevonden en tot op wijvenfilmniveau gebracht. Dus sorry, aan alle filmmakers wiens realiteitszin ik ooit in twijfel trok, blijkbaar was ik tot vandaag nog niet in staat tot een superlazy-lady-sunday. Ik heb dus weer een ongelooflijk aangename nieuwe fase bereikt in mijn leven, en als beloning daarvoor bestel ik vanavond pizza en kijk ik nog een aflevering of 7 van Modern Family. En misschien ook wel een wijvenfilm, want er is niets zo leuk als in kamerjas vanuit je luie zetel oordelen over blonde Hollywoodbabes, die een hele dag niets doen, stel je dat voor.

Day 14

De persoon die dit uitgevonden heeft verdient een standbeeld

Day 12

Poffertjes op kantoooor!

Day 11

Lovely, lovely Amsterdam

Mag ik jouw Ben & Jerry's zijn?

Een van mijn voornaamste bezigheden in het leven is erachter komen wie ik ben. Een onwaarschijnlijke vraag die jullie misschien denken te kunnen beantwoorden, maar ik niet. En daarom heb ik mijn toevlucht gezocht tot mijn goede vriend, kompaan, liefde van mijn leven, het internet. Op het internet heb ik namelijk een website ontdekt (deze dus, klikken mag pas als je klaar bent met lezen!) die mij aan de hand van allerlei quizjes een wondermooi inzicht heeft gegeven in mijn persoonlijkheid, verleden en toekomst, kortom alles. De wetenschappelijke gebreken van deze tests worden ruimschoots gecompenseerd door de amusementswaarde ervan, en ik kan het weten, want in naam van jullie entertainment heb ik al uren doorgebracht met het beantwoorden van vragen als 'wat is je favoriete soort schoen?', 'je hebt een tovenaar boos gemaakt en je mag zelf kiezen in welk dier hij je verandert, wat kies je?' en 'welke sport verkies je' (zij die mijn antwoorden niet ingeschat hebben als zijnde sletsen-luiaard-geen een mogen zich nu verwijderen uit mijn vriendenkring), en heb ik mezelf zo -wetenschappelijk verantwoord of niet, dat laat ik in het midden- beter leren kennen.

Dat ik van alle Little Miss-karakters Little Miss Sunshine zou zijn, dat spreekt voor zich en behoeft geen verklaring. Hetzelfde geldt voor het feit dat ik in mijn vorig leven een hippie was. Peace en love, meer heb ik nu eenmaal niet nodig, behalve dan een beetje drugs van tijd tot tijd (mopje mam). Maar de uitkomsten zijn vaak niet zo veelzeggend. Zo is mijn kinderboek-equivalent Curious George, is Chunky Monkey mijn Ben&Jerry's-soulmate, en ben ik vergelijkbaar met Aphrodite. Klinkt goed allemaal, maar dat is nog steeds geen antwoord op de vragen in mijn hoofd. Gelukkig staat er bij elke uitkomst ook een verklaring, die ik uiteraard graag met jullie deel, want sharing is caring. En voor je mij gaat haten omdat ik narcistisch lijk, het zijn niet mijn woorden, maar die van Playbuzz, don't shoot the messenger!

'You are lots of fun and have an inquisitive spirit. You don't much care for rules.' Daarom ben ik dus vergelijkbaar met Curious George. Ik ken 'm niet, die George, maar ok, die uitleg wil ik gerust aanvaarden. Vooral het eerste deel dan. 'You're sweet and happy and always ready to brighten up someone's day like only a pint of ice cream can!' Chunky Monkey dus! Mijn nieuwe slagzin, en als ik ooit een boek schrijf beloof ik plechtig dat deze vergelijking in mijn voorwoord komt, zo mooi vind ik 'm. Dus als er iemand zijn day gebrightend moet worden, bel me, het onbetwistbare internet zegt dat ik er goed in ben, en je wordt minder dik van mij van van Ben&Jerry's.

Tot slot van rekening, en misschien een beetje de geloofwaardigheid van de tests ten spijt, luidde de verklaring waarom ik Aphrodite zou zijn: 'You are HOT!'. Ik vermoed dat ik hier ergens een vraag niet geheel naar waarheid heb ingevuld, en nogmaals, er bestaat ook een beetje twijfel aan de wetenschappelijke waarde van mijn onderzoek, maar langs de andere kant kan mijn ego weer een tijdje voort nu. Bedankt, internet, je maakt me blij.

Peace, love and ice cream,
L

Day 10

Afternoon snack, ge zou van minder happy worden!