Ik ga op kamp. Nee, berg al maar op die binnenpretjes, het is geen standaardkamp in jeugdbewegingsstijl. Mij vind je niet terug in een tent op een matje dat even hard is als de grond, met op een half uur wandelen een plank met een gat die voor wc moet doorgaan. Ook ga ik niet koken in een blikken doos op een vuur dat op zich al 3 uur voorbereiding vraagt, of mezelf wassen in een -in jeugdbewegingstermen- nabijgelegen riviertje, waarbij je na de wandeling terug naar de tentenzooi al terug vies bent. In zo'n tent lig je dan ook nog eens met 7 op een vierkante meter, met je hoofd op een opgerolde trui en je voeten als je geluk hebt op een andere 'vriend voor het leven', want die maak je op zo'n kampen, en als je pech hebt gewoon uit de tent. Nee bedankt, voor mij tenten, noch gamellen, noch beerputten.
Nee, ik ga op een ander kamp, want driewerf hoera, het is weer tijd voor de zomerstage van Jeugdtheater Ondersteboven (ook gekend als de week waarin ongeveer 120 ouders genieten van een ongekende rust en het waasland verandert in een hele droge, saaie boel). Men neme een zestigtal kinderen, een hoop liedjes en de energie van een gemiddeld leger onvermoeibare apen en je krijgt ongeveer een beeld van waar ik voor sta. Wij douchen in douches, gaan naar de wc op een, je raadt het al, wc, hebben een heel legertje aan bekwame, zorgzame, fantastische kookouders bij en slapen allemaal op degelijke matrassen in stapel- en andere bedden, en toch worden 'onze' (ja, ik ben begeleiding, dus ze zijn een week van deels van mij) kinders minstens even hard als de scoutigste chiroleider van alle ksa-ksj-vksj's samen, zij het dan op andere vlakken.
Mijn taak deze week is dan ook het drogen van kindertraantjes nadat de schaapjes door veel te harde docenten zijn afgekraakt, het uit de grond sleuren van zij die daar harteloos en herhaaldelijk zijn ingeboord, en het bewaken van telefoons waarmee wanhopige telefoontjes naar het thuisfront gepleegd zouden kunnen worden. Nee, mopje uiteraard, mama's, papa's, geen nood, dat is allemaal gelogen. Het enige wat ik moet doen is ervoor zorgen dat ze op tijd uit hun nest springen (omdat ik daar zelf zo'n held in ben, natuurlijk), geboeid luisteren naar hun verhalen tussen de lessen door, 's avonds alle overgebleven energie (en dat is onnatuurlijk veel) opvangen en verbruiken, en ze als een echte surrogaat-mama (ik heb hier zelf mee gelachen, dus doe dat gerust ook even) netjes en op tijd in bed stoppen (aan de kampkoters die meelezen: 19 uur lichten uit en mondjes dicht, wie protesteert slaapt in de hoogste boom die op het terrein te vinden is met daaronder een kudde hongerige koeien). Voor volgende week voorspel ik dan nog een adembenemend toonmoment, alwaar ik met open mond en een traantje wegpinkend (hoe minder ik slaap, hoe sneller ik jank, brace yourselves, kids!) vol trots sta te kijken naar 'de klein mannen'.
Nu, da's allemaal wel vree tof, maar af en toe is ook steun van buitenaf welkom (en nodig), al is het maar gewoon om mij er aan te herinneren dat er ook nog plaatsen bestaan waar niet iedereen altijd loopt te zingen en/of dansen. En aangezien gsm's als uitermate asociaal bevonden worden en laptops enkel dienen om te werken moet dat nog via briefpost (ja, ook animatoren mogen post krijgen). Liefste bloglezertjes, als jullie allemaal (en ik weet met hoe veel jullie zijn) een briefje sturen beloof ik met mijn hand op het hart dat ik genoeg materiaal zal verzamelen voor een knallend kampblogbericht vol liefde en overgekregen energie, want dat is besmettelijk. Ik schrijf voor jullie, jullie schrijven voor mij, dat lijkt mij een simpel, doch effectief principe. En ook zou je mij er gewoon heel, heel blij mee maken, da's ook wel wat waard, toch?
Jeugdtheater Ondersteboven
t.a.v. Lotte Vercammen
"Domein Hoogveld"
Hoogveld 4
8210 Veldegem-Zedelgem
Nog 2 nachtjes slapen,
L
Noot: met 'kinders' en 'grut' bedoel ik een hoop 10 tot 17-jarigen, zij
die meelezen en zich daardoor beledigd voelen krijgen volgende week een extra
nachtzoentje.
Tweede noot: Ik heb er gewoon keiveel zin in. Maar echt, héél héél
keiveel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten