Ik wil wel in uw vriendenboek schrijven

Vroeger was ik ongelooflijke fan van vriendenboeken. Nu nog steeds trouwens, laat dat een tip zijn voor eender wie mij een kerstcadeau wil geven en geen geld heeft voor de pony die bovenaan mijn verlanglijst staat. Let wel, ik zeg vriendenboeken, en geen poëzies. Want in poëzies, daarin werd je verwacht iets te tekenen, en dat kan ik niet. Hoezeer ik ook experimenteerde met kleurpotloden en stiften, het werd steevast een fiasco. Zelfs de klassieke "ik ga nog eens even over al mijn potloodlijnen met de stift in dezelfde kleur want dat ziet er fancy uit"-truc weigerde te werken bij mij, waarschijnlijk omdat ik nog voor de stiftfase al alles verpest had. Om nog maar te zwijgen over nog meer advanced technieken à la pandakrijt en plakaatverf. Niets voor mij, want gegarandeerd is de verf of krijthoeveelheid die op mijn handen en/of kleren achterblijft groter dan die op papier, en dan is de kans ook nog eens groot dat ook het kunstwerk op mijn handen en/of kleren mooier is dan dat op papier. Die 2 jaren tekenschool in mijn jeugd, die waren dus verloren tijd en geld, en die lessen P.O. in het middelbaar, die waren op voorhand al een verloren strijd, want tot op heden is het enige dat ik nog teken een schaap. Een zwart-wit, simpel, lachend schaap. Want wie niet kleurt, kan ook niet buiten de lijntjes gaan. En lachende schapen zijn tof, dat ook.

Dus, geef mij maar een vriendenboek, want in een vriendenboek mocht ik schrijven. Daarin mocht ik al mijn ambitieuze dromen opschrijven (beroemd worden), mijn lievelingsvak (muziek) én mijn stomste vak (W.O., duh) te kennen geven, de namen van mijn beste vriendinnetjes vereeuwigen en al mijn hobby's neerpennen (en als het lijntje niet lang genoeg was, dan ging ik gewoon daaronder verder, want ik was een vriendenboekrebel en een kind met te veel hobby's). Kortom, ik kon het twee hele pagina's lang enkel en alleen over mezelf hebben, wat een genot. En als alle lijntjes en de open ruimtes ertussen volgekribbeld waren -het liefst nog elk lijntje in een andere kleur- kon ik gaan teruglezen. Niet alleen mijn eigen pagina's, maar de pagina's van andere vriendjes en vriendinnetjes. Dan kon ik op zoek gaan naar gelijkgestemde zielen, overeenkomstige hobby's, en, als kers op de taart, naar stiekeme en minder stiekeme hartjes rond de namen van kinderlijke crushes. Die vriendenboekjes waren eigenlijk mijn eigen kleine minisoap, mijn entertainment voor het slapen gaan, mijn kijk op de wereld a.k.a. de speelplaats. Als mij op mijn sterfbed dan ook gevraagd zal worden (wat zeker en vast gaat gebeuren, want dat hoort zo bij het melodramatisch einde dat voor mij in de sterren geschreven staat) waar ik het meeste spijt van heb dan zal dat zijn "het verliezen van mijn Sneeuwwitje-vriendenboek met bijhorende verhalen, herinneringen en ongelooflijk schattige foto's". En zo zal mijn laatste adem uitgeblazen worden in mineur, omdat hoe hard jullie ook zoeken, dat boekje niet meer op tijd gevonden zal kunnen worden. Waarschijnlijk omdat dat al lang bij het oud papier beland is en herwerkt is tot een nieuw brandschoon invulboekje met een nieuw, futuristisch sprookjesfiguur op de kaft, klaar voor nieuwe romantische bekentenissen, onvervulde wensen en kinderlijk eerlijke uitspattingen.

Omdat jullie nu natuurlijk allemaal nostalgisch zijn geworden, en staan te popelen om mij te vragen in jullie vriendenboekje te schrijven, maak ik het jullie gemakkelijk:

• Naam: Lotte
• Leeftijd: 22 jaar en 9,5 maanden
• Huisdieren: Geen meer sinds mijn hamster wegliep (en hoogstwaarschijnlijk een droeve dood stierf) en mijn goudvissen stierven van ontbering of gewoon vuil water en ik dus officieel onverantwoordelijk verklaard werd
• Hobby's: Jullie van onzin voorzien, doen wat niemand van mij verwacht, verdwalen 
• Wat wil je later worden: Een oude, hippe grootmoeder die geen opmerkingen maakt over kleinkinderen zonder lief of met een zoetebek en elke donderdag gaat karaoke'en in de kantine van het rusthuis met als doel de jongere buurman van 2 kamers verder te versieren. 
• Wie is je beste vriendin: dat zijn jullie allemaal, mijn hart is gigantisch, kies maar een plekje en maak het je gemakkelijk
• Wat is je lievelingsdier: een glimlachend schaap
• Heb je broers/zussen: ja, en graag
• Heb je ouders: ja, en graag
• Wat is je lievelingseten: dat eten dat voor mij op tafel wordt gezet op momenten dat ik honger heb. Met een extra plus voor lasagna. En pizza. En ijs. En pannenkoeken. En ook scampi's. En chocolade. 
• Op wie ben je verliefd: Dat zouden jullie wel willen weten he, stelletje dramazoekers, soapschrijvers, romantische zielen! Ik ben verliefd op het leven en op eten, daar, maak daar maar eens een soap over! 

De versie in een authentiek leftie-handschrift (inclusief bijhorende inktvlekken), met een lachend schaap als extraatje is natuurlijk unieker, maar daarvoor moet je natuurlijk eerst de alom bekende drempel over en vragen of ik in je vriendenboekje wil schrijven. Want jezelf uitnodigen is ook in een vriendenboek onbeleefd, dus dat, dat zou ik nooit doen.

Tip tap top, de datum zit verstopt,
L