Maandagochtend, 6u55. Ik zit tegen de verwarming een beetje te verkleumen, want nee, ons huis is nog niet volledig verwarmd, zo vroeg in de ochtend. Mijn koffie is bijna klaar, en mijn ontbijtje staat naast mijn laptop. Het zou het begin kunnen zijn van een prachtige werkdag, ware het niet dat ik nog steeds werkloos ben. Er bevinden zich 4 mensen hier in huis op dit moment, waarvan er 3 moeten werken. 1 mensje wakker op dit vroege uur, en oh, verrassing verrassing, het is niet een van de 3 werkenden. Maar ik dacht 'ach, mijn blog wordt tegenwoordig weer alleen nog maar door spamcomputers bezocht, het is tijd dat ik nog eens iets schrijf, laat ik er een wekker voor zetten.' Niet waar. Ik dacht ook niet 'oh, laat ik even de ontbijttafel gaan klaarzetten voor mijn arme werkende huisgenoten', want dat is amper de moeite, omdat zij klaarblijkelijk niet vroeg genoeg opstaan om nog uitgebreid te kunnen ontbijten. Nee, ik dacht helemaal niets (behalve misschien een paar onbeleefde uitingen van frustratie, maar die mag ik niet publiceren), maar mijn lichaam dacht 'hey, anders worden we om half 7 wakker, kunnen we optimaal genieten van de dag, nee nee, niet terug die ogen dicht, we staan oooo-hoooooop!'. En wie ben ik om mijn lichaam iets te weigeren.
Daardoor heb ik naast wallen, een klein slaaptekortje en een ochtendhumeur wél heel lang de tijd om het allerbeste uit deze ongetwijfeld prachtige maandagochtend (staat er een straf op het gebruiken van 'prachtig' en 'maandagochtend' als een woordgroep? Publieke schandpaal? Steniging?) te halen. Daarbij komt dat ik, om 7 uur 's ochtends godbetert, het vervelendste klusje van de dag al achter de rug heb. Sorry aan allen die dit lezen voor ze zelf zo productief geweest zijn, maar ik heb net al de randjes van mijn kaas gesneden, en dat is toch zonder twijfel een van de vervelendste momenten van een ochtend (enfin, van de ochtenden dat ik kaas eet. Dat gebeurt niet vaak, want heel vaak wint mijn randjeshaat het van de goesting in kaas). Wat een voldoening, wat een productiviteit. Als dat zich doortrekt in de rest van de dag heb ik vanavond cadeaus gecreëerd voor iedereen die bijna jarig is, is mijn kamer spik en span, en heb ik het bureaublad van mijn laptop uitgemest en geordend. Want ook die vallen net als de randjes van de kaas snijden onder de noemer 'vreselijk om aan te beginnen, oh zo fijn om gedaan te hebben, en de voldoening is van belachelijk korte duur'. Want net zoals mijn kaas over 5 minuten op zal zijn, verjaren er na de mensen die bijna verjaren (waar ik overigens bijhoor, ik zeg het maar) nog andere mensen, is mijn kamer nooit langer dan een etmaal spik en span, en kan een bureaublad nog geen half uur geordend blijven.
Zo, mijn ochtendhumeur is gepubliceerd, mijn koffie is koud, en mijn boterham met kaas (en confituur, want dubbel beleg mag, zo vroeg in de ochtend) is op.
GOEIEMORGEN!!!
L
Noot: Voor elke 'ochtend' kan naar believen een heel onbeleefd woord toegevoegd worden dat begint met een f en eindigt op ucking. Voor wie daar nood aan heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten