Mijn eerste vrije weekend in Amsterdam dat ik niet drijvend in koorts- en stresszweet (overdrijven, ik?) in bed doorbreng (ja, ik ben hier al een hele week, wie mist mij al?) en vanochtend was ik een vrouw met een plan. En dat -al zeg ik het zelf- geniale plan hield in: uitslapen, de tram nemen naar centrum Amsterdam, daar tijdens een verkenningstocht een leuk boek kopen, ergens een brunchachtig ontbijtje binnenspelen met mijn nieuwe leesvoer bij de hand, terug naar huis komen en dan wat rondlummelen in mijn kamer. Dus om half 10 's ochtends lekker vroeg de huisdeur achter mij dichtgetrokken, de hele dappermarkt (voor alle duidelijkheid, dat is niet het centrum, dat is achter mijn hoek) afgestruind, en op een zonovergoten en iets te aanlokkelijk terrasje op 200m van de voordeur een lekker ontbijt verslonden terwijl ik een roze glanzend tijdschrift las, en oh ja, en had ik al gezegd dat ik heel erg goed ben in plannen maken en ze dan niet uitvoeren?
Heel het tijdschrift dat ik bij m'n eten daar gelezen heb ging -knaloranje-lipsticks-voor-knalmeiden en pastelkleurige-oogschaduwpaletjes-die-je-helderblauwe-kijkers-prachtig-in-de-verf-zetten buiten beschouwing gelaten- over rebels zijn en uit je comfortzone stappen, dus ben ik dan maar naar de dichtsbijzijnde tattooshop gewandeld en heb ik 'YOLO' in comic sans ms, lettergrootte 138 op mijn linkerborst laten tatoeëren. Mopje mam, ik heb mezelf heel streng tot orde geroepen, heb het tijdschrift ergens diep onderin mijn handtas gestoken, en ben verder gegaan met het netjes binnen de lijntjes inkleuren van de plannen die ik gisterenavond zo zorgvuldig had uitgetekend.
En behalve dan mijn hoofd, dat een beetje in de war was heeft er niemand echt geleden onder mijn planwijzigingen denk ik. Behalve dan een willekeurig ontbijtzaakje in Amsterdam-centrum, dat nu opeens een klant minder had dan gepland in mijn hoofd. Op de tram ontstond er gelijk al een duidelijkere, gedetailleerde versie van mijn briljante ontdekkingsplan, nu kon er echt niets meer misgaan. Ik zou op zoek gaan naar de fameuze 9 straatjes, waar blijkbaar heel erg leuke winkeltjes te vinden zijn, en aangezien die op 3 mooie rechte lijnen liggen had ik gelijk ook de slangvormige route al snel uitgestippeld. Geloof het of niet, maar alles ging volgens plan, tot ik na straatje nummer 3, daar waar ik eigenlijk terug moest draaien om de volgende 3 straatjes te nemen plotsklaps aan de overkant van de straat een boekenwinkel zag. Oeps. Gelukkig kon ik mezelf na een kleine omweg terug op het rechte pad brengen, en heeft er wederom niemand schade geleden. Behalve mijn hoofd.
Straatje nummer 5. Straatje nummer 5 was de ontdekking van de dag. Enfin, niet het straatje, want ik wist dat dat er was, want dat had Google maps mij verteld (waarvoor dank), maar een winkeltje in het straatje. Het winkeltje in het straatje zag er vanbuiten uit als een klein, oud, versleten boekenwinkeltje. Als je het zou romantiseren, wat mijn hoofd standaard doet, zag het er een beetje zoals de toverstokkenwinkel van Harry Potter, maar dan niet met toverstokken, maar met boeken. Allez, ook niet helemaal hoor, maar bon ja, ok, je moet maar eens meegaan, misschien was het gewoon lelijk en maak ik dit ervan, dat kan. Vanbinnen zag het er ook uit als een klein, oud, versleten boekenwinkeltje. Geen verrassing dus, maar wat wel een verrassing was, was de geur. Het klein, oud, versleten boekenwinkeltje rook exact zoals het oude bureau van mijn grootvader. Nu wist ik persoonlijk niet meer echt dat er een typerende geur hing in het oude bureau van mijn grootvader, aangezien het geleden is van toen ik een jaar of 10 was dat ik daar nog geweest ben, ik was zelfs het hele bureaugegeven een beetje vergeten, maar toen ik dat boekenwinkeltje binnenkwam, pats boem patat, flashte in mijn hoofd 'wauw, het ruikt hier naar het bureau van ons vake!'. En toen was ik zo overdonderd door die geur en die vage herinnering, want ik weet niet veel meer van dat bureau, maar wel dat ik daar graag was, om de ene of de andere reden, dat ik alle moeite van de wereld heb gedaan om zo lang mogelijk interesse te veinzen in al die oude, vergeelde, vergane boeken, hoewel ik er niets aan vond, aan die boeken op zich, want de meeste begreep ik niet eens. Heel vervelend was het dan ook dat toen ik buitenkwam -het zwijgende oude, versleten vrouwtje achter de toonbank begon mij in al haar zwijgen angst aan te jagen- pats boem patat dat hele fijne, vertrouwde bureaugevoel weer helemaal verdwenen was. Gelukkig was het mooi weer en kon ik op een terrasje koffie gaan drinken om te bekomen. In mijn hoofd ben ik nu al plannen aan het maken om de komende 6 maanden nog heel vaak al die vage titels, vergeelde pagina's en de priemende blik van het enge vrouwtje te trotseren. En misschien koop ik zelfs ooit nog wel eens iets, uit dankbaarheid voor die geur, en de bijhorende associaties die mijn gekke hoofd daarbij maakt.
Het was een drukke dag (vooral dan voor mijn hoofd), maar ik vind het hier leuk,
L
Geen opmerkingen:
Een reactie posten