Als ik vroeger (laat ons zeggen tot een maand geleden) bij iemand ging logeren, was ik meestal een paar weken op voorhand al zenuwachtig (voor zover dat zo lang op voorhand vaststond, that is), 3 dagen op voorhand lag mijn pyjama klaar, of had ik toch al op zijn minst in mijn hoofd welke ik ging meenemen -want, echt waar, ik heb een indrukwekkende collectie pyjama's, en niet elke pyjama past voor elke gelegenheid, ik denk daar bewust over na en dat zou iedereen beter doen. Pyjama's zijn zwaar onderschatte kledingstukken-, en de dag zelf was ik niet te houden. Denk ik. Want ik denk ook dat ik dat zelf vaak niet echt doorhad. Misschien was dat omdat dat niet supervaak gebeurde, misschien omdat ik thuis gewoon weg wilde, of misschien omdat ik elke kans aangreep om te kunnen rondstuiteren, wie zal het zeggen? Ok, ik zal het zeggen, het was het laatste. Enfin, feit is, ik ben daar nog niet vanaf. De situatie is vandaag een beetje anders, want ik ga niet exact logeren, of toch wel, maar dan toch weer niet (het is verwarrend), maar het effect is hetzelfde, namelijk dat ik, een dag op voorhand al, zak gepakt, zenuwachtig als nooit tevoren (allez, nooit, laat ons 'nooit in de afgelopen week' nemen), en rondstuiterend als een kangoeroebal. By the way, ik zou graag een petitie starten voor sociale aanvaarding van de kangoeroebal in het straatbeeld. Ik mis die dingen. Dat gezegd zijnde, terug naar de essentie: Dit weekend ga ik namelijk...(tromgeroffel, spanningsopbouw, heel de bazaar)... NAAR HUIS!!!! Ik weet het wel, ik ben officieel verhuisd, en vanaf volgende week zelfs ingeschreven in Nederland, dus ja, mierenneukertjes (ik heb op school eens een hele preek gekregen omdat ik dat woord gebruikte, mevrouw zou eens moeten weten dat ik dat nu zomaar op het internet zet, hihi) onder jullie, eigenlijk ben ik thuis, maar we weten allemaal dat thuis is waar mijn hart ligt en mijn stella staat, en dat het nergens beter is, want dat het daar best is. En dat van die Stella is niet waar, want ik drink liever Jupiler of Fristi, maar we weten wel allemaal dat mijn hart (niet helemaal, maar toch voor een groot deel) in schoon, schoon (en niet alleen schoon, maar dus ook tof hé) Lier ligt, en ook een beetje in zijn, minder schone maar ook nog leuke, omgeving (met 'omgeving' nogal ruim te interpreteren).
Want hoewel ik graag in Amsterdam ben, en na 2 weken al enorme fan ben van de grachten, de mensen, en de talloze Albert Heijn's hier heb ik toch moeite met het wennen aan het overbruggen van al die grachten (4 grachten over, 2 keer per dag, per fiets, je mag het hebben hoor), het wennen aan het accent (echt waar, soms als ik mijn buren hoor praten denk ik 'jongens, praat toch effe normaal, dit is heel vermoeiend voor mij!', want uiteraard moet ik wel al hun gesprekken volgen), en de alomtegenwoordigheid van de blauwe supermarkt. Dus ben ik blij dat ik nu, na 2 weken al, weer een weekendje in mijn hometown kan doorbrengen, waar je het niet eens merkt als je een brug overfietst (in het centrum toch alleszins niet), allez ja, waar ik überhaupt al niet fiets omdat ik overal te voet naartoe kan, en waar ik 'pertang' kan gebruiken en pintjes kan bestellen in plaats van biertjes, die dan nog niet eens naar bier proeven. België, be prepared, want ik kom weer een weekend gezellig thuis wonen. En al moet ik daar dan 2 dezelfde sokken dragen (Amsterdam heeft mij nog nooit gezien met 2 dezelfde sokken trouwens mama, en ze haten mij hier nog niet en niemand heeft mij marginaal genoemd, tijd om je huisregels te herzien, denk ik dan), eten wat de pot schaft, en mijn kamer netjes houden (alle gekheid netjes op een kapstok, mijn kamer in Amsterdam valt nog heel erg goed mee hoor. Ik zie nog vloer en er zitten nog geen ratten), daar ben ik nog altijd het allerliefst. For now, want wie weet hoe snel ik verknocht raak aan Amsterdam en zijn schijtebruggen, en elke dag 2 verschillende sokken dragen. Ik zal het je zeggen: Niemand weet dat, zelfs ik, de alwetende, almachtige Lotte weet dat niet. Maar ik beloof wel dat als ik het weet, jullie het gelijk ook weten. Zo open ben ik dan wel weer.
Tot in Lier!
L
Geen opmerkingen:
Een reactie posten