Gisteren speelden de Rode Duivels. Voor de derde keer, en ik heb niet gekeken. Omdat ik het na 2 keer eigenlijk wel gezien had, dat van die bal en die goal, en die mannetjes die bij elke aanraking met een mannetje met een andere tenue over de grond gaan liggen rollen alsof ze op het hoogtepunt van hun menstruele krampen zijn. Terwijl iedereen weet dat ze dat niet zijn, en aangezien er geen pijn is die die pijn overtreft (bevallen daar gelaten, maar ik denk ook niet dat ze dat doen), overdrijven ze. Bovendien werd ik tijdens match 2 zo mogelijk nog schever bekeken dan tijdens match 1, en viel ik bijna van de bank toen iedereen recht stond om te juichen en ik niet die behoefte voelde. Dus nee, geen voetbal meer voor mij.
Wat ik gisteren in de plaats heb gedaan is mezelf geamuseerd met deze blog weer een kleine nieuwe touch te geven. That's right, ik heb, en laat ons eerlijk zijn, de helft van België met mij, de avond besteed aan het maken van selfies. Alleen zijn die van mij niet om mijn steun te betuigen aan 11 dramaqueens in Brazilië, maar om mijn steun te betuigen aan mezelf. Prioriteiten stellen, het is een kunst, en ik heb ze onder de knie, want laat ons eerlijk zijn, Dembélé, Kompany of Mertens (hier stopt mijn kennis) gaan niet beter spelen of minder over de grond rollen omdat jullie foto's van jezelf met gekleurde -en jeukende, been there, done that- strepen over heel jullie gezicht posten. De andere voetballers ook niet trouwens, want als dat het geval zou zijn zouden ze zich allemaal zelf wel met die verfrollertjes bewerken, en dan zou ik al lang gesolliciteerd hebben als professioneel verfroller der voetballers. Terwijl mijn blog zeker en vast meer bezocht wordt bij elke nieuwe foto, want verandering, dat trekt mensen aan (pseudo-wetenschappelijke uitleg verzinnen is een hobby van mij), wat dus maakt dat mijn selfies wél nuttig zijn.
Na het nemen van die selfies heb ik dan ook nog eens uren gespendeerd aan het testen van elke amateuristische filter die er op het web te vinden is, om dan te moeten kiezen welk ik het leukste vond. Ik weet niet hoe het met jullie zit, voetballertjes, maar ik heb een zware avond achter de rug. Geen paniek, het is gelukt, zonder blessures, bijtincidenten of al te veel zweet, dus ik denk dat ik voor de volgende ronde blogpret weer fit kan zijn. Mits goede verzorging, een massage af en toe, en een beetje zon à la Brazil natuurlijk, dus als mijn entourage daarvoor zou kunnen zorgen, dat zou fijn zijn. Ten slotte zorg ik net als dat rode troepje polyester voor het entertainment der mensheid.
Tot uw dienst, zelfs tijdens het WK,
L
Geen opmerkingen:
Een reactie posten