Dinsdagnacht, 5 voor 12, de vierde versie van onze reportage van vandaag is traag maar zeker aan het uploaden, en mijn bed roept, maar hoe graag ik ook wil gaan slapen, de reportage moet eerst online. En dus offer ik mijn broodnodige nachtrust op voor het staren een balkje dat zich tergend traag vult met blauw. Irritant blauw trouwens. Of misschien ligt dat aan het feit dat ik dat blauw vandaag dus al vier keer een balkje heb zien vullen. Eigenlijk zouden ze op youtube een soort van functie moeten inbouwen waarbij je kan kiezen welke kleur je balkje krijgt. Of ze kunnen een regenboogbalkje creëren. Dan kan je tenminste tijdens het wachten uitkijken naar de volgende kleur die komt in plaats van steeds dat eindeloze, vervelende blauw. Want ja, ik blijf -vanaf vandaag moet ik zeggen, bleef- kijken, naar dat blauw.
Want daarnet, om 6 voor 12, afgelopen dinsdagavond, heb ik besloten om te stoppen met het kijken naar blauw. Ik win namelijk tijd als ik niet naar het balkje blijf staren tot het gevuld is, maar in de plaats daarvan ondertussen iets anders doe. En tijd is kostbaar, zeggen ze, dus heb ik me daar een hele kostbare ontdekking gedaan. Ik heb dus (gemiddeld genomen) 20 minuten gewonnen, en ik moet zeggen, het voelt wat onwennig aan. Ik kan ook de neiging niet onderdrukken om elke minuut te gaan kijken of het blauw wel vordert, want het moet maar eens gebeuren dat het zo'n soort blauw is dat niet vooruitgaat als niemand kijkt. Je weet wel, zoals van die werkmannen die alleen werken als iemand kijkt, of studenten, die alleen studeren als iemand kijkt, of (vul aan met eender welk beroep) die alleen maar (vul een passend werkwoord bij het beroep in) als iemand kijkt. Maar tot hiertoe lijkt het blauw ook wel verder te lopen terwijl ik hier aan het typen ben. Denk ik. Want zoiets weet je nooit met zekerheid. Het zou ook kunnen dat Blauwtje rustig blijft plakken terwijl ik andere dingen doe om dan een reuzesprong voorwaarts te maken als ik zijn tabblad weer aanklik. Dat weet ik niet. Dus voorlopig blijf ik het blauw nog even met een overdreven regelmaat controleren.
Ooit zal ik het wel moeten loslaten, het blauw, als ik bijvoorbeeld echt andere dingen moet afkrijgen tijdens de tijd die Blauwtje nodig heeft om een balkje te vullen. Maar dat is moeilijk. Het zal een zwaar proces worden, afkicken van het blauwe vullen, maar deze blog heeft me hier op deze woensdagochtend, half 1, toch al een beetje bij geholpen. Waarvoor dank aan mezelf. En sorry aan de mensen die dit hebben gelezen, want nu heeft mijn blauw ook u een beetje tijd ontnomen. En tijd is kostbaar, zeggen ze.
Hopende op een minder blauwe wereld,
L
Geen opmerkingen:
Een reactie posten