Nog een halve maand, of 2 weken, of 14 dagen, of... het aantal uren en minuten en seconden ga ik niet berekenen, want dat lijkt dan echt nog deprimerend veel. Dus, nog een halve maand, of 2 weken, of 14 dagen, en ik ben officieel en overal volwassen. Niet zomaar volwassen, want dat was ik drie jaar geleden al, maar officieel en overal volwassen. Supervolwassen eigenlijk. Ik mag vanaf over 14 dagen legaal pintjes en andere alcoholische dranken gaan drinken in de VS. Niet dat ik daar geld en/of tijd voor heb, maar toch, het mag en het kan! En het is niet dat dat recht ooit vervalt, dus het mag en het kan echt nog mijn hele verdere leven, vanaf over 2 weken. 2 kleine weekjes. 14 minidaagjes.
Iedereen die mij iet of wat kent, of iedereen die mij niet kent en mij al in het openbaar 'ik ben bijna jaaaaarig!' heeft horen roepen, weet dat ik best graag verjaar. Want bij verjaardagen horen feestjes, liedjes, aandacht en taart. Nee, liefst geen taart eigenlijk, biscuit, of cake, of eclairs. In elk geval, bij verjaardagen horen feestjes, liedjes, aandacht en lekkere dingen. En soms misschien ook wel cadeautjes, maar geloof mij of niet, dat is geen essentieel onderdeel van het verjaardagsgegeven, maar eerder een zeer fijne bijkomstigheid (ik kan echt heel enthousiast zijn over fijne bijkomstigheden, dus hou jullie vooral niet in voor mij).
Nu, het verjaardagsgegeven is een hele beleving voor mij, en bijgevolg ook voor mijn omgeving. Het begint allemaal eind januari, of misschien iets vroeger, dat scheelt van jaar tot jaar. Vanaf dan heb ik namelijk het -door mijzelf toegekende- recht om aan iedereen te verkondigen dat ik bijna jarig ben, wat dus neerkomt op 1 à 1,5 maand voorpret voor zowel mij als iedereen die die aankondiging (eventueel meerdere malen) mag horen. Vervolgens, rond begin februari begint de planning der feestelijkheden, wat inhoudt dat ik, wederom met toestemming van mezelf, mijn feesten mag beginnen plannen, waarbij ik uiteraard bij iedere uitnodiging heel duidelijk vermeld dat ik echt wel zeer bijna jarig ben.
Ten slotte, en aan die fase zijn we nu ongeveer aanbeland, is daar de 'alle remmen los'-fase, wat eigenlijk gewoon wil zeggen dat ik moeite heb met gesprekken die niet over mijn verjaardag gaan. Dat wil zeggen, ik kan die gesprekken nog wel voeren, maar weet dat er in mijn hoofd altijd verjaardagsliedjes en toeters toegevoegd worden aan de conversatie. Als onze maatschappij iets toleranter was geweest zou ik ook constant met een feesthoedje oplopen, maar dat is niet echt sociaal aanvaard, dus die versieringen probeer ik dan ook te beperken.
Vrienden, en andere sympathisanten: OVER TWEE WEKEN BEN IK JARIG, en wie dat nog niet wist, heeft mij al te lang niet meer gesproken.
Toeters en liedjes en feestgedruis,
L
Geen opmerkingen:
Een reactie posten