Ik heb het gevonden. De manier om mijn zelfvertrouwen een snelle boost te geven. Het zit namelijk zo: Omdat ik nu een groot meisje ben, en niet meer van plan ben nog hard te gaan blokken (echt, toen ik mijn bureau kreeg dacht ik nog dat dat was waar een bureau voor diende) heb ik besloten om mijn geliefde kleerhanger-papierhouder-afvalbak-juwelenkist-boekenrek-'bureau' buiten te smijten. Ook gewoon omdat de keuze tussen een dubbelbed en een bureau echt heel snel gemaakt is. Vooral omdat ik, stel dat ik nog zou willen studeren, toch meer op mijn bed studeer dan ergens anders. Maar om dat bureau buiten te krijgen moet het uiteraard eerst leeg zijn, anders zou ik vele mooie en minder mooie herinneringen kwijt zijn, en dat willen we niet. Zeker ik niet, want ik ben nogal een verzamelaar op dat vlak. Een chaotische weliswaar, maar toch, ik hou alles bij. Ergens. En dat zorgt dan af en toe voor aangename (en soms ook minder aangename) verrassingen.
Zo vond ik een aantal oude schoolrapporten terug, en jongens, mijn ego is me daar ter plekke verdubbeld. Ik ga ervan uit dat de meeste leerkrachten hun rapportcommentaren samenstellen met eufemismen allerhande, maar zelfs dan, hemeltjelief, wat was ik een leuk kind. Op school dan vooral (zie eerder). Naast de gebruikelijke lovende woorden over mijn goede punten en werkijver (op de eerste rapporten van elk schooljaar), en opmerkingen over sterk afgenomen ijver en oplettendheid (tegen het einde van het jaar) en te veel babbelen (kan ik niets aan doen trouwens, dat is een ziekte, ofzo), ben ik verbazingwekkend veel complimenten tegengekomen. Een korte bloemlezing uit de rapporten die ik terugvond:
'Ik vond het heel prettig om les te mogen geven aan zo'n lieve, grappige en opgewekte leerling! Jij kon steeds een glimlach op mijn gezicht toveren'- Wel, erg bedankt mevrouw de klastitularis! Ik ben blij dat ik zelfs tijdens jouw lessen nog een glimlach op mijn eigen gezicht kon toveren! (Dat is gemeen, dat weet ik, en ik meen het ook niet helemaal, maar hé, sarcasme laat zich nu eenmaal niet tegenhouden)
'Blijf met evenveel ijver, inzet en goed humeur werken, en ook het volgende schooljaar zal dan rimpelloos verlopen' - Ik heb mijn best gedaan, maar mijn goed humeur ging helaas ten koste van mijn ijver en inzet, helaas, maar keuzes moeten gemaakt worden!
Dat waren opmerkingen uit de middelbare school, een deel dan, want sommige rapporten vind ik voorlopig niet terug, en andere titularissen beseften helaas niet dat hun commentaren mij nu nog van pas zouden komen en pikten standaard zinnetjes uit een vast repertoire ('Goed gewerkt' - 'Kan beter' - 'Voldoende'). Rapporten uit het lager heb ik voorlopig nog niet teruggevonden, maar ik heb ze vaak genoeg herlezen om u ervan te verzekeren dat als er een woordwolk gemaakt zou worden van die commentaren, de woorden 'zonnetje' en 'lachen' zouden overheersen.
Lieve leraars, lieve klasgenoten, het was me een plezier jullie zonnetje te zijn, en ik zweer plechtig dat ik in mijn verdere leven een zonnetje zal blijven. En als ik even niet zo zonnig ben, neem ik gewoon mijn rapporten er even bij. Dank voor de eeuwige egostreling, ik straal!
Stralend als nooit tevoren,
L
Noot: Voor mijn eigen goed heb ik opmerkingen die me niet zo aanstonden niet opgenomen in de bloemlezing. Noem het een egokwestie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten