Iemand geïnteresseerd in een kleine beschrijving van hoe mijn leven er op dit moment uitziet? Nee? Ik ga het toch beschrijven, want ik heb te weinig sociaal contact, en dus heb ik daar nood aan. En dat kunnen jullie toch niet tegenhouden.
Eigenlijk valt het in 1 woord te omschrijven (maar toch ga ik er langer over doen). Chaos. En nu komen de mopjes van 'haha Lotte, jouw leven is toch altijd een chaos, moet je je kamer eens bekijken!', maar nee, deze keer is het erger. Niet mijn kamer, die is even erg als normaal, wat in mijn ogen niet erg is, en in die van mijn mama een schande voor de hele familie en het huis en de straat. In die van mijn papa trouwens ook, want elke keer als die toevallig weer eens heeft binnen gekeken (ik doe nochtans mijn deur altijd dicht, dus hij doet het zichzelf aan) op weg naar zijn werkkamertje, dat van mijn part echt ergens anders gelegd mag worden dan naast mijn kamer, volgt er een preek over het feit dat hij geen vloer meer zag. Alsof ik dat zelf niet weet. En het is niet dat die weg is of zo hé, ik heb die vloer niet uitgebroken, maar gewoon een beetje bedekt. Misschien vind ik die vloer gewoon niet zo mooi? Of heb ik liever iets zacht, als kleren of zo, onder mijn voeten? Misschien is het dat wel?
Maar dus, de huidige chaos is erger. Naast het feit dat mijn kot er uitziet als het appartement van een alleenstaande man, die in zijn hele leven eigenlijk alleen een vieze hond heeft gehad en gedoemd is om 3 maanden na zijn dood per ongeluk teruggevonden te
worden tussen zijn eigen vuiligheid, is ook mijn bioritme een grote chaos. Het is gewoon kapot, eigenlijk. Het enige onderdeel dat nog een beetje werkt is het 'eeeeeeeeh, het is half 9, word wakker word wakker word wakkeeeeeeer!'-deel (lezen met zo'n irritant hoog stemmetje voor een optimale ochtendervaring). En laat dat nu net het deel zijn dat ik tegenwoordig het minste nodig heb. Vervelend wel. Het deel dat ervoor moet zorgen dat ik 's avonds moe ben en wil slapen, en niet overdag, zoals nu het geval is, lijkt echter compleet verdwenen. Vandaar dat ik soms 's nachts op een rood fietsje door Antwerpen zoef, terwijl ik 's middags compleet lam voor mijn laptop hang.
Zijn daar reparateurs voor, voor bioritmes? En is dat dan duur? En als er een nieuw onderdeel moet geïnstalleerd worden, moet dat dan uit het buitenland komen of zo, of is er in België een opslagplaats voor bioritmes? Want ik wil er nu ook mijn broek niet aan scheuren, dan kan ik me maar beter aanpassen. Gezelschap voor nachtelijke cruises, door Antwerpen of naar zee, is dus altijd welkom. Net als wijn, of chocolade, maar dat heeft niets met mijn bioritme te maken.
Chaotisch als altijd
L
Noot voor het zusje: Geen zorgen, ik zorg er voor dat alle stofnesten, vuile sokken en etensresten verwijderd zijn voor jouw terugkomst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten