2.11.13

Empanadas en ladetomben

Dat betekent dus dat 25% van mijn tijd hier er al op zit... Valt een beetje tegen, want er staat nog best veel op mijn mentale to do-list (al is die vatbaar voor wijzigingen natuurlijk). Afgezien van wat lichamelijke ongemakken (lees: een lelijke, dikke, rode voet en een geschaafde knie) door mijn eigen onhandigheid ben ik hier nog steeds een heel tevreden mensje. Maar omdat ik dus deze week niet zo mobiel was heb ik dus ook niet zo veel gedaan.

Op dinsdag hadden we op school de kookactiviteit. Op het bord stond 'Empanadas blablaquesoshizzlewizzle', enfin, iets waar een kookkluns als ik echt geen letter wijzer van word. Behalve dan dat het iets met kaas zou zijn, ok, geen probleem, dat lust ik. Ik had trouwens ook meer schrik om een vinger af te hakken of groenten ergens ver weg de tuin in te lanceren dan dat ik schrik had dat ik het niet zou lusten. Om te beginnen hebben we een slaatje gemaakt (waarvoor ik tomaten echt in miniscule stukjes heb moeten snijden, zonder daar stukjes vinger in te verwerken, uitdaging? Check.), maar daarna kwamen de empanadas, ook wel 'het echte werk' genoemd.

Empanadas worden hier dus gemaakt van die befaamde nepbananen, waarvoor ik altijd heel erg moet uitkijken als ik echte bananen wil kopen. Die nepbananen heten eigenlijk platanos en zijn groenten (mindfuck? Check.). Enfin, die hebben we dus gekookt en daarna geplet met een vork. Van dat ranzige goedje moesten we dan rondjes kneden (jammer dat ik iets te enthousiast werd en zo vergat dat ze uit het kokend water kwamen), om daar een plak kaas (de kaas hier is trouwens niet echt heel lekker) in te placeren en het dan toe te vouwen en de randjes dicht te pletten. Daarna werden die dingen gefrituurd en klaar waren onze empanadas blablaquesoshizzlewizzle.

Uiteraard hebben we ze ook zelf opgegeten (ik ga hier voor de full experience, niet meer of niet minder), en dat aan een tafel die bekleed was met het lelijkste tafelkleed dat ik in jaren heb gezien, maar bon, het gaat om de sfeer, nietwaar? Het was niet het ranzigste, maar ook niet lekkerste dat ik ooit heb gegeten, maar het feit dat ik nu weer nieuwe skills (platanos pletten en brijvouwen) aan mijn cv kan toevoegen maakt veel goed.

Dinsdagavond was de avond des onheils waarop mijn voet veranderde in iets dat gelijkwaardig is aan een gemiddelde varkensbil, dus vanaf dan tot vandaag heb ik niet veel meer gedaan. Jawel, vandaag ben ik naar het kerkhof geweest, omdat het morgen El Dia de Los Muertos is (vind ik veel duidelijker dan Allerzielen, trouwens, ik ga dat invoeren in België). Maar behalve het feit dat ze hun doden daar (als ze geld genoeg hebben) in een soort van ladekast (boven de grond dus) steken (een ladetombe is misschien een beter woord), dat je ook een plekje in een ladekast kan huren (doden wiens huur niet meer betaald wordt worden in een soort hok opgeborgen), en dat zij die niet zo veel geld hebben op het natuurlijkste, en naar mijn gevoel ook mooiste plekje van de begraafplaats écht begraven worden, met een eenvoudig kruis erop, heb ik daar niet zo veel over te vertellen.

Dit weekend ben ik out of office/hostel, trouwens, maar dat vertel ik volgende week wel.

Hasta luego!

L

Geen opmerkingen:

Een reactie posten