Nog een vulkaan en avontuur enal

Snel een verslag van wat ik vandaag deed, want een Nicaraguaan, met 'gekke mug' als bijnaam heeft alle foto's van mijn fototoestel gewist (ok, hij heeft er een paar leuke voor in de plaats gegeven, maar toch), en anders ga ik het misschien zelf vergeten. 

Vandaag ben ik met Marjolein (Marja voor de Nicaraguanen) naar de Mombacho geweest. Dat is dé vulkaan van Granada die ik al duizend keer, zo niet meer, vanuit de verte bewonderd heb (aangezien de meeste richtingsaanwijzingen in Granada georiënteerd zijn op de vulkaan), en waar ik dus wel een keertje op moest. We hadden een tour geboekt waarbij we per auto naar boven zouden gaan (want te voet is de hel, als ik sommige medevrijwilligers mag geloven), daar een toertje rond de krater zouden wandelen, door het 'cloud forest', en daarna een canopytour zouden maken, da's dus een kabelbaanroute door het woud, heel avontuurlijk allemaal, want zo ben ik (ha-ha.). 

Dus, om half 10 deze ochtend stonden we klaar om te vertrekken bij het kantoortje van Tierra tours. We bleken de twee enigen te zijn vandaag, dus hadden we -voor het eerst in 5 weken- een deftige auto (minibus), met genoeg zit- en beenruimte, hoera! Halfweg op de vulkaan hebben we nog even een stop gemaakt bij een koffieplantage, -branderij, -alles, waar we dus ook mochten proeven, prima, dan was ik ook gelijk wakker. Nadien hebben we de tocht verdergezet. Het was heel, maar dan ook heel steil, met venijnige bochten, maar omdat de gids zei dat we ons geen zorgen moesten maken heb ik dat dan ook maar niet gedaan, en heb ik genoten van het uitzicht (koffie overal), terwijl ik me stiekem ook wel heel goed vasthield, want de bankjes in de auto stonden dwars, dus had ik dat niet gedaan schoof ik gewoon lekker tot tegen de achterruit. 

Daarna zijn we verder gereden tot op de top (zonder airco, want we hadden alle kracht nodig om boven te geraken), waar we een toertje zouden maken. Het was er prachtig, echt, niet normaal. Natuurlijk allemaal wel voorzien op toeristen (met een paadje, en Plantijn-achtige trappen, weet je wel, te groot voor 1 stap en te klein voor 2?), maar heel erg mooi. We zijn verschillende punten gepasseerd met een heerlijk uitzicht (Granada, Masaya, verschillende meren, vulkanen,...), waarvan de foto's wederom maar een flauw afkooksel zouden zijn, dus het is niet eens zo erg dat ik ze niet meer heb. Onderweg waren er ook verschillende gaten in de grond, waar je, als je je hand erin stak, wat ik na een lichte aarzeling -de gids schepte er namelijk plezier in om grapjes te maken over slangen, de kapoen- ook gedaan heb, de warmte van de vulkaan kon voelen. Op een gegeven moment waren er zelfs grotere 'gaten', waar je helemaal kon gaan boven hangen, prima voor mijn verkoudheid, dampen maar! Op die tour hebben we dan ook brulapen gehoord, en een sloth (wat is dat in het Nederlands?) en verschillende mooie vlinders gezien. 

Daarna zijn we weer een stukje naar beneden gereden voor de canopy-tour, dat vond ik dus heel spannend. Gelukkig kregen we wel 3 gidsen mee voor ons tweetjes, waarvan er dus een volledig instond voor het nemen van foto's (en het verwijderen van al mijn andere foto's, de eikel). Hebben we al kabelbanend een parcours van meer dan 2 kilometer afgelegd, en de keren dat ik niet vergeten ben rond mij te kijken waren echt waw. Toen ik er ondersteboven in m'n eentje af ging, want ik heb ondertussen al wel geleerd om gewoon ja te zeggen op elk (eerbaar ;-)) voorstel, heb ik niet echt rondgekeken, geef ik toe, maar ach, wat is nu dat eentje op die tiental routes. 

De tour heeft ons veel geld gekost, en ik had niet de prinsessenhelm die ik eigenlijk wilde, maar ach, het was het waard. Foto's, en een occasioneel filmpje coming up! 

Hasta la proxima! 
L 

PS: ik denk dat ik net een manier heb gevonden om mijn foto's terug te krijgen, techologie-expert die ik ben (Ja, Jasper, wees maar trots)