Feest! Toekomst! Cake!

Hoera voor Little Lotte, en een beetje hoera ook voor mezelf! Vandaag word ik een jaar gelezen. In theorie dan. Mijn eerste post was exact 365 dagen geleden (hij ging over sokken, weet je nog?). Dat er daarna een stilte van een half jaar is geweest, dat laten we even buiten beschouwing. Er zijn ook baby's die het eerste half jaar engelachtig stil zijn en daarna ineens etters worden, en dat eerste half jaar wordt ook meegerekend bij verjaardagen. Ik was niet zo'n baby, trouwens. De geruchten doen de ronde dat ik al babbelde nog voor ik goed en wel geboren was, en dat ik tot op heden nog niet gestopt ben. Kan zijn, ik weet dat niet, want ik herinner mij niet zoveel meer van mijn eerste jaren, feit is wel dat ik nu, en eigenlijk sinds ik het mij kan herinneren, nogal veel babbel. En blijkbaar is bloggen het nieuwe babbelen.

En dat brengt mij bij het doel van deze blog. Nu ik een jaar besta vind ik het hoog tijd om mijn doelstellingen aan te passen. Een jaar geleden ben ik hiermee begonnen om mijn onzin kwijt te raken en eventueel een enkeling te entertainen, maar ik voel nu dat ik klaar ben voor het grote werk. Natuurlijk behoud ik de oorspronkelijke doelen, maar ik voeg er wat aan toe. Ik zou graag de komende maanden, jaren, via deze pagina pleiten voor de rechten van de vrolijke mens. Zo wil ik ijveren voor de sociale aanvaarding van dansen aan de bushalte. Of voor 'het levenslied' als verplicht vak op de lagere school. Of voor een glimlachquotum voor nieuwslezers. Zo'n dingen. En als ik dan binnen afzienbare tijd 'invloedrijkste blogster van de 21e eeuw' genoemd word dan word ik beroemd! Een BB, beroemde blogster. En dan word ik uitgenodigd voor allerlei crazy events, waar iedereen kruipt voor mij, om toch maar een kleine vage vermelding te krijgen hierzo. Ik kijk er alvast naar uit.

Als ik even terugkijk op het afgelopen jaar moet ik wel toegeven dat mijn blogje nog lang niet alle verwachtingen heeft ingelost. Zo ben ik op het moment een boek aan het lezen over een vrouw die verhuisd is naar Parijs en van daaruit een blog bijhield over haar leven daar (Een verhaal dat gebaseerd zou kunnen zijn op manuscripten voor mijn toekomstige biografie). En zij heeft via haar blog een lief gevonden. Dat heb ik dus nog niet voorgehad. Jammer. Ik heb ook nog geen crazy aanbiedingen gehad om ergens gratis op reis te gaan en in ruil daarvoor even casual de hotelnaam te vermelden hier. Jammer. Voorts heb ik ook nog geen telefoon gehad van een uitgever die superenthousiast is om mijn onzin te publiceren, tegen waanzinnige betaling, uiteraard. Jammer. Maar ik blijf hopen.

Maar hoera, een eerste verjaardag, een mijlpaal in een blogleven. Ik plan voorlopig nog even door te gaan, afhankelijk van mijn toekomstige grillen natuurlijk. Voor hetzelfde geld heb ik over een jaar een drieling gebaard, ben ik twee keer getrouwd, heb ik een landhuis met 7 paarden, een reservaat vol cavia's en een geit en heb ik dus helemaal geen tijd meer om jullie daarvan op de hoogte te houden. Maar dat lijkt mij weinig waarschijnlijk, want geiten zijn zo mijn ding niet.

Ik vier de vooravond van de verjaardag van Little Lotte alvast met een avondje op mijn favoriete troon, in mijn favoriete pyjama, een boeboeks-t-shirt van een jaar of 10 oud dat ooit oversized was, met het boek over de Parijse blogster op mijn schoot (hoe toevallig is dat eigenlijk, dat ik, Parijs- en bloglover, net dat boek uit het rek sleur in de bib? Ik zie het als een teken.) en de soundtrack van Narnia op de achtergrond. Practically perfect, met andere woorden. En in de keuken wacht een zelfgemaakte marmercake, met daarop Little Lottes initialen. Niet half zo mooi als de suikerpastaparels die de moeders van tegenwoordig tijdens lunchpauzes uit hun bakfietsen lijken te toveren, en in de verste verte niet gewaagd aan de biscuits die mijn mama jaar na jaar ontwierp en waarmee ik al mijn vriendjes rond mijn vinger wond, nu nog steeds trouwens, maar het is een eigen creatie, met 2 linkerhanden en heel veel liefde gemaakt, om mijn eigen internetstekkie te eren.

Al een jaar lang een overdreven gelukkig blogster,
L