Daar zat ze dan. Uitgezakte krullen liggen in een nestachtige bos over haar vermoeide schouders gedrapeerd. Haar nieuwe pumps achteloos in de hoek van het appartement, waar ze net ontsnapt waren aan een miniem opruimoffensief, waarmee ze zichzelf de indruk had willen geven dat ze alles op orde had. Een absurd plan, want, dat wist iedereen en zij nog het best, 'Lotte' en 'alles op orde hebben' zijn gewoonweg niet gemaakt om in eenzelfde zin gebruikt te worden. Vandaar waarschijnlijk, dat de pumps er nog liggen, exact in de positie waarin ze meteen na thuiskomst terechtgekomen zijn, het resultaat van één enkel enkelgebaar. Enfin, een linkerenkelgebaar en een rechterenkelgebaar. Het opruimoffensief had plaats moeten maken voor ander werk, dat nog net iets dringender was dan alles op orde krijgen, en daar probeerde ze zich nu op te concentreren. Koffie op de salontafel, vermoeide voeten, met blaren die allen tezamen een mooie samenvatting waren van het weekend, ernaast. De laptop op de schoot, en een kussen om te helpen haar hoofd rechtop te houden op een nek die leek te schreeuwen om een massage. Maar met facebook geopend in het ene tabblad en de betere kleinkunst in het andere dwaalden haar gedachten al snel af...
Mijn leven is overduidelijk voer voor een stationsroman. Vrijwillige uitgevers?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten