Vanavond wil ik mij graag excuseren. Ik wil mij excuseren voor sommige van mijn slechtgezinde momentjes. Meer bepaald voor die slechtgezinde momentjes die ik ervaar als ik in de buurt ben van gelukkige koppeltjes. Lieve vriendjes, dat is niets persoonlijks, maar helaas, ik kan er zelf niets aan veranderen. Ik wil er trouwens ook niets aan veranderen, want er is niets mis met af en toe een beetje unhappy single zijn.
Ik gun alle koppels van over de hele wereld hun geluk. Uit de grond van mijn hart. Behalve misschien enkele koppels waarvan de mannelijke helft nog niet beseft dat hij beter af zou zijn met mij, maar laten we die even buiten beschouwing laten. Ik gun het jullie echt, dat gelukkig zijn en knuffelen en kusjes en al de zever, die ik ook alleen maar zever noem omdat ik het niet heb. Maar ik word er misselijk van. En slechtgezind ook. Ik ben namelijk (en velen met mij) officieel af en toe een gefrustreerde single. Niks mis mee, dat is mijn volste recht, maar ik werk dat uit op de mensen rond mij, en dat is niet altijd eerlijk, dus voila, mijn excuses.
Voor empathische koppeltjes die nu natuurlijk overlopen van medeleven en schuldgevoelens heb ik goed nieuws, jullie moeten je voor mij niet inhouden. Echt niet. Maar verdraag dan alsjeblieft mijn gedaalde humeurpeil, trakteer mij op een pintje of een knuffel (dat laatste geldt niet voor iedereen, maar dat merk je wel als je het probeert) en geniet van jullie geluk.
Zo, ik ben al terug happy.
L
Geen opmerkingen:
Een reactie posten