#nmbSocial, hoera!

Ik heb vandaag mijn eerste #nmbSocial berichtje gelezen. Een wildvreemde heeft mij een fijn weekend toegewenst. Handgeschreven. Op een krantje. Daar word ik echt heel blij van. Voor wie niet pendelt, twittert en/of het (goed-)nieuws niet volgt, #nmbSocial is een actie die in het begin van deze week gelanceerd is door iemand die zich op twitter 'stationschef' noemt en die voor dit idee voor mijn part een standbeeld en een leven lang elke dag een gratis fles cava en een bos rode rozen mag krijgen. Het hele verhaal kan je in zijn eigen gastblog lezen.

Het komt er dus op neer dat vrolijke mensen boodschappen achterlaten voor andere -mogelijks niet zo vrolijke- mensen. Een kolfje naar mijn hand dus, want ik, die graag vrolijk ben en nog gragerder andere mensen vrolijk maakt, én die graag schrijft, het liefst dan nog met de hand, ben de geknipte persoon voor het sturen van willekeurige berichten naar willekeurige vreemden. Jammer wel dat ik, eens ik van de trend gehoord had nog een dag moest wachten voor ik eindelijk de trein kon nemen, want ja, voor dit soort acties sta ik te springen. Ik kan je wel verzekeren dat gedurende heel die dag de absurdste ideeën door mijn hoofd vlogen, inclusief ideeën voor kleine stripverhaaltjes en hele biografieën. Spijtig dat ik daarbij geen rekening hield met de beperkte beschikbare tijd (een treinrit, for God's sake, dan moet het al een biografie van een eendagsvlieg die vroegtijdig sterft zijn) en het feit dat ik niets kan tekenen. Behalve een schaap. En een stripverhaal met alleen een schaap (dat overigens ook maar één gezichtsuitdrukking kent) is niet erg boeiend, lijkt me. Dus ik heb besloten het op korte, simpele tekstkunstwerkjes (haha, kunst, jaja) te houden.

Sindsdien heb ik al 2 keer iets achtergelaten op de trein, in de hoop daarmee een glimlach op iemands gezicht te toveren, al was het dan maar door mijn miserabele dichtkunsten, of de scheve hartjes onder mijn uitroeptekens.

Ik hoop, hoop, hoop ten zeerste dat iemand mijn berichtjes gelezen heeft, en ik beloof, beloof, beloof dat ik ga blijven #nmbSocial'en. Voor altijd. Want dat is leuker dan mijn basistreinactiviteiten, die bestaan uit 'mensen kijken' en 'mezelf zo veel mogelijk plaats toe-eigenen met niet meer dan een vuile blik'.  Dankjewel, Stationschef, voor het leuke idee, ik ga dat in leven houden. Wel alleen als ik vrolijk ben, kwestie van de sfeer wat op te houden, en als ik een balpen bij heb, natuurlijk.

Met de L van SociaL,
L