Mannen, 't is echt zover nu. 2 maanden rust in Lier, 2 maanden complete stilte in het linkerdeel van de 2e verdieping van onze Sint-Gummarusstraatresidentie, 2 maanden puur genot voor wie een hekel aan mij heeft en mij iets te vaak ziet naar zijn/haar goesting en 2 maanden van gsm-stilte voor wie door mij gewoonlijk gestalkt wordt. Maar ook 2 maanden van schrijnend verdriet voor wie mij graag ziet, 2 maanden van ongezonde verveling voor wie met mij optrekt en 2 maanden van keihard aftellen voor wie mij gaat missen.
Ik vertrek over een kleine 8 uurtjes richting Zaventem, je weet wel, voor dat grootse plan waarover ik al maanden niet kan zwijgen, en waarvoor ik al weken loop te zenuwpezen. Die zenuwen zijn trouwens aanweziger dan ooit. Echt, geef mij premières, examens, allemaal op dezelfde dag desnoods, zenuwachtiger dan dit zal ik nooit zijn (denk ik). Haha, ik ga met het vliegtuig. Met overstappen en al. 16 uur. Alleen. Haha. Hahaha. Hahahahaha. Nee, serieus, niemand, maar dan ook niemand zou het ooit in zijn hoofd halen om mij alleen op een vliegtuig te zetten. Behalve ikzelf dus, blijkbaar. Of ik het overleef? Dat horen jullie dan wel. Of ik de rest van mijn avontuur overleef? 't Is te hopen, maar ik vermoed van wel. En ook dat horen jullie nog wel.
Ik hou het voorlopig kort, ik heb jullie ten slotte al genoeg lastiggevallen met mijn verhaaltjes. Van zodra ik aankom ga ik op zoek naar internet, om dat patroon verder te zetten. Ik heb er heel veel zin in, duim voor mij!
Tot snel!
L
Geen opmerkingen:
Een reactie posten