Een kleine rechtzetting (voor de mensen die verontwaardigd waren niet op de hoogte te zijn)/teleurstelling (voor de mensen die dachten dat mijn tijd eindelijk was aangebroken)/geruststelling (voor zij die nog werken aan hun huwelijksaanzoek aan mijn adres) is wel op zijn plaats denk ik, want zelfs ik ben vanavond een beetje geschrokken. Ik ben een beetje geschrokken van hoe 1 berichtje op mijn facebook, dat niet eens van mezelf kwam, nota bene, verschillende mensen kan doen geloven dat ik, Lotte Vercammen, al eeuwen vrijgezellig, opeens van straat zou zijn. Wauw, jongens. Alsof ik dat niet zelf luid en duidelijk zou verkondigen. Alsof ik niet luidkeels zingend door de straten zou gaan. Alsof ik niet hand in hand met het lief in kwestie door het land zou huppelen. Alsof ik niet bij iedereen die ik ken (en zelfs iedereen die ik niet ken) zou gaan bellen om te verkondigen dat ik verliefd ben. Alsof ik hier niet heelder liefdesbrieven zou posten, als het dan eindelijk echt zover was.
Aldus, lieve mensen, geloof niet alles wat op facebook verschijnt, want mijn vrienden en ik, wij houden van een mopje van tijd tot tijd. Dus nee ik ben nog steeds niet van straat (ik heb altijd al graag op straat gespeeld, trouwens), en ja, lieve aanbidders, ik ben nog steeds beschikbaar (call me). Oh, en trouwens, aan mogelijke huwelijkskandidaten: Al het voorgaande is optioneel. Ik kan ook iets subtieler zijn (denk ik). Als in: heel stilletjes verkondigen dat ik verliefd ben, enkel zingen in mijn hoofd (of toch tenminste binnenskamers), en opkomende huppeltjes onderdrukken. Ik garandeer wel niet dat ik het 'stralen, lachen en over niets anders meer kunnen praten'-syndroom zal kunnen voorkomen, maar laat u dat vooral niet tegenhouden.
Concreet, samengevat, alles bij elkaar: Ik heb geen lief, ik ben zo beschikbaar als maar zijn kan, en ja, zij die het moeten weten zullen het wel merken als ik ooit verliefd ben. Beloofd. Geheimen bewaren is nooit mijn sterkste kant geweest. En als ik het dan toch op het internet wil zwieren, ik ben ten slotte kind van mijn tijd, dochter van een ICT-coördinator en zus van een computergenie, zal dat dan toch niet op zo'n oncryptische, onoriginele manier zijn. Want wie dat van mij verwacht, kent mij duidelijk nog niet goed genoeg.
Vrij als een vogeltje,
L
Geen opmerkingen:
Een reactie posten